Uchwała Rady Miejskiej w Świebodzinie z dnia 29 września 2006 roku, w sprawie woli ustanowienia Chrystusa Króla patronem miasta i gminy Świebodzin wprowadziła sporo zamieszania i nieporozumień wśród świebodzińskiej społeczności.
Z uchwały dowiadujemy się, że Rada Miejska mając na uwadze stanowisko lokalnej społeczności, wnioski proboszczów parafii chrześcijańskich kościołów z terenu miasta i gminy Świebodzin, a także realizowaną budowę pomnika Chrystusa Króla, wyraziła wolę ustanowienia Chrystusa Króla patronem miasta i gminy Świebodzin.
Burmistrz i przewodniczący Rady zostali upoważnieni do uzgodnienia z biskupem diecezji zielonogórsko-gorzowskiej szczegółów ustanowienia Chrystusa Króla patronem miasta i gminy Świebodzin. Po konsultacjach przeprowadzonych w watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, biskup Dyczkowski poinformował przewodniczącego Rady Miejskiej Wacława Żurakowskiego, że nadanie patronatu miastu i gminie Świebodzin nie jest możliwe.
Biskup w liście wyjaśnił zainteresowanym, że z obowiązującymi w Kościele katolickim przepisami prawnoliturgicznymi, ani Trójca Święta, ani żadna z trzech Osób Bożych, a więc Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty, nie może zostać ogłoszona patronem miejscowości.
W dalszej części listu pisze: – Do natury bowiem patronatu należy pełnienie roli orędownika i opiekuna u Boga, a taką rolę spełniać mogą jedynie osoby stworzone: Najświętsza Maryja Panna, Aniołowie oraz Święci.
Biskup Dyczkowski dla rozjaśnienia tematu skierował przewodniczącego Żurakowskiego do instrukcji o zrozumiałym dla każdego tytule: – De Calendariis particularibus atque Officiorum et Missarum Propriis recognoscendis Kongregacji ds. Kultu Bożego, w: AAS 62/1970/658, nr 28; Nomrae circa patronos constituendos et imagines B. M. Virginis Coronandas, w: AAS 65/1973/277, nr 4.
Treść listu wydała nam się niezwykle interesująca, dlatego postanowiliśmy sprawdzić i porównać przesłanie biskupa z najważniejszym dla chrześcijan dokumentem – Pismem Świętym. Wczytując się w katolickie wydanie Biblii Tysiąclecia zauważyliśmy, że złożone przez biskupa wyjaśnienie w imieniu watykańskiej Kongregacji mija się z prawdą.
W pierwszym liście św. Jana wyraźnie jest napisane: – Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli. Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca – Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata. (1 Jan 2:1-2 BT).
Powyższy cytat wstępnie wyjaśnił nam naturę patronatu i wskazał na błędną interpretację Pism przez watykańską Kongregację. Nie chcąc jednak opierać się na jednym cytacie poszukiwaliśmy więcej wiarygodnych informacji. W tej samej „Tysiąclatce” tym razem w pierwszym liście św. Tymoteusza znaleźliśmy potwierdzenie cytatu ze św. Jana. – Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus. (1 Tymoteusz 2:5 BT).
Skąd w takim razie pojawiły się te różnice między dokumentami, czy doszło do manipulacji w Piśmie Świętym, czy raczej Pismo zostało kłamliwie zinterpretowane?
Św. Paweł w liście do Galatów pisze w sprawie jasno: – Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową. Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą /od nas/ otrzymaliście – niech będzie przeklęty!. (Galatów 1:7-9 BT).
Zatrważające i mocne słowa. Jak widać Paweł z Tarsu stanowczo wskazuje na prawdziwość słów Pisma Świętego i stosownie wskazuje los kłamców. Cóż zatem stało się z naszymi przewodnikami, którym powierzono kierownictwo nad ślepym stadem, kto ma zaopiekować się potrzebującymi duchowego wsparcia, kto nam teraz powie prawdę i co mamy czynić?
Odpowiedzi nadal szukaliśmy w chrześcijańskim przewodniku. W Ewangelii św. Mateusza przeczytaliśmy słowa patrona: – Zostawcie ich! To są ślepi przewodnicy ślepych. Lecz jeśli ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną. (Mateusza 15:14 BT).
– Wykorzystano cytaty z Pisma Świętego, Starego i Nowego Testamentu (Biblia Tysiąclecia) opracowanego przez Zespół Biblistów Polskich z inicjatywy Benedyktynów Tynieckich – Wydanie trzecie poprawione. (Wyd. Pallottinum, Poznań – Warszawa 1980),
– Uchwała Nr L/476/06 Rady Miejskiej w Świebodzinie z dnia 29 września 2006r. w sprawie woli ustanowienia patrona miasta i gminy Świebodzin,
– Odpowiedź Biskupa Diecezji Zielonogórsko – Gorzowskiej Adama Dyczkowskiego z dnia 11 października 2006r. na prośbę Rady Miejskiej, popartą Uchwałą nr L/476/06.
Opr. Waldemar Roszczuk
