Pamiętam dzień pogrzebu pradziadka. Miałam wtedy 11 lat. Poruszające i niezwykłe dla mnie było, kiedy przyjechali żołnierze i oddali ostatni hołd salwami z karabinów. Zapamiętałam również czerwoną poduszkę, na której leżały odznaczenia i medale. Najbardziej utkwili mi jednak w pamięci żołnierze w jednakowych mundurach z ciężką bronią wiszącą im na ramionach. Pradziadek był przecież kiedyś jednym z nich.